- ★★
- ★★
- ★★
- ★★
- ★★
♥❤💙💚💔
متن ترانه نشدیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
من یه خنده م که می خونم، من یه دیوونه ام که می دونم
من صدای گریه ی نسلی شدم، که داره می خنده و داغونه
انقدر اشک واسه نداشته هاش ریخته که عاشق ترنم بارونه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
نسل من با لگد، پدر از خواب پرید
اما باز روز پدر رفت و جوراب خرید
نسلی که سیلی خورد از همه معلماش
اما هیشکی رنگ اشکاشو ندید
ما که بنگی نشدیم، سیخ و سنگی نشدیم
حال ما خوبه همه، ما مافنگی نشدیم
نسل من عاشق پوسترای رنگی بود و
خواب می دید براش هدیه یه ساز آوردن
یکی جفت پا می پرید توو رویات
پاشو اسکل کپسول گاز آوردن
چه میشه کرد، دنیا رو، هی داریم خالی می بندیم
با چش باز اشک می ریزیم، با چش بسته می خندیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
یادمون داده بودن، دخترا بادکنکن، هیشکی یادمون نداد، که چرا می ترکن
یادمون داده بودن پسرا شیرن، کسی یادمون نداد چرا دلگیرن
زیر درخت آلبالو، شادیمون و گم کردیم
گریه به حال خودمون خنده به مردم کردیم
عمو زنجیر باف، چشامون و میبندیم
تو پشت کوه بنداز، ما بازم می خندیم
بخند بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
متن ترانه زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
گاهی باید رفت، تا عمق بی نهایت، آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید ماند، دریک حصار نامرئی پایبند شد
گاهی باید دل بست، به عذاب و درد رنج تنهایی
گاهی باید رفت تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید رفت، تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید سکوت کرد، که سکوت ترانه ای زیباست
که بارها برایت خوانده اند ، گاهی باید غرق شد
در هرآنچه که تورا به خدا نزدیک می کند
بیخیال همه، خوب باش، از روزمرگی شهر دور
آهنگ محبوبمو بذار برام
با صدای بلند ترانشو اشتباه بخون دست از سرم بردار
زیبای لعنتی
متن ترانه نشدیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
من یه خنده م که می خونم، من یه دیوونه ام که می دونم
من صدای گریه ی نسلی شدم، که داره می خنده و داغونه
انقدر اشک واسه نداشته هاش ریخته که عاشق ترنم بارونه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
نسل من با لگد، پدر از خواب پرید
اما باز روز پدر رفت و جوراب خرید
نسلی که سیلی خورد از همه معلماش
اما هیشکی رنگ اشکاشو ندید
ما که بنگی نشدیم، سیخ و سنگی نشدیم
حال ما خوبه همه، ما مافنگی نشدیم
نسل من عاشق پوسترای رنگی بود و
خواب می دید براش هدیه یه ساز آوردن
یکی جفت پا می پرید توو رویات
پاشو اسکل کپسول گاز آوردن
چه میشه کرد، دنیا رو، هی داریم خالی می بندیم
با چش باز اشک می ریزیم، با چش بسته می خندیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
یادمون داده بودن، دخترا بادکنکن، هیشکی یادمون نداد، که چرا می ترکن
یادمون داده بودن پسرا شیرن، کسی یادمون نداد چرا دلگیرن
زیر درخت آلبالو، شادیمون و گم کردیم
گریه به حال خودمون خنده به مردم کردیم
عمو زنجیر باف، چشامون و میبندیم
تو پشت کوه بنداز، ما بازم می خندیم
بخند بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
متن ترانه زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
گاهی باید رفت، تا عمق بی نهایت، آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید ماند، دریک حصار نامرئی پایبند شد
گاهی باید دل بست، به عذاب و درد رنج تنهایی
گاهی باید رفت تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید رفت، تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید سکوت کرد، که سکوت ترانه ای زیباست
که بارها برایت خوانده اند ، گاهی باید غرق شد
در هرآنچه که تورا به خدا نزدیک می کند
بیخیال همه، خوب باش، از روزمرگی شهر دور
آهنگ محبوبمو بذار برام
با صدای بلند ترانشو اشتباه بخون دست از سرم بردار
زیبای لعنتی
متن ترانه نشدیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
من یه خنده م که می خونم، من یه دیوونه ام که می دونم
من صدای گریه ی نسلی شدم، که داره می خنده و داغونه
انقدر اشک واسه نداشته هاش ریخته که عاشق ترنم بارونه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
نسل من با لگد، پدر از خواب پرید
اما باز روز پدر رفت و جوراب خرید
نسلی که سیلی خورد از همه معلماش
اما هیشکی رنگ اشکاشو ندید
ما که بنگی نشدیم، سیخ و سنگی نشدیم
حال ما خوبه همه، ما مافنگی نشدیم
نسل من عاشق پوسترای رنگی بود و
خواب می دید براش هدیه یه ساز آوردن
یکی جفت پا می پرید توو رویات
پاشو اسکل کپسول گاز آوردن
چه میشه کرد، دنیا رو، هی داریم خالی می بندیم
با چش باز اشک می ریزیم، با چش بسته می خندیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
یادمون داده بودن، دخترا بادکنکن، هیشکی یادمون نداد، که چرا می ترکن
یادمون داده بودن پسرا شیرن، کسی یادمون نداد چرا دلگیرن
زیر درخت آلبالو، شادیمون و گم کردیم
گریه به حال خودمون خنده به مردم کردیم
عمو زنجیر باف، چشامون و میبندیم
تو پشت کوه بنداز، ما بازم می خندیم
بخند بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
متن ترانه زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
گاهی باید رفت، تا عمق بی نهایت، آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید ماند، دریک حصار نامرئی پایبند شد
گاهی باید دل بست، به عذاب و درد رنج تنهایی
گاهی باید رفت تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید رفت، تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید سکوت کرد، که سکوت ترانه ای زیباست
که بارها برایت خوانده اند ، گاهی باید غرق شد
در هرآنچه که تورا به خدا نزدیک می کند
بیخیال همه، خوب باش، از روزمرگی شهر دور
آهنگ محبوبمو بذار برام
با صدای بلند ترانشو اشتباه بخون دست از سرم بردار
زیبای لعنتی
متن ترانه نشدیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
من یه خنده م که می خونم، من یه دیوونه ام که می دونم
من صدای گریه ی نسلی شدم، که داره می خنده و داغونه
انقدر اشک واسه نداشته هاش ریخته که عاشق ترنم بارونه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
نسل من با لگد، پدر از خواب پرید
اما باز روز پدر رفت و جوراب خرید
نسلی که سیلی خورد از همه معلماش
اما هیشکی رنگ اشکاشو ندید
ما که بنگی نشدیم، سیخ و سنگی نشدیم
حال ما خوبه همه، ما مافنگی نشدیم
نسل من عاشق پوسترای رنگی بود و
خواب می دید براش هدیه یه ساز آوردن
یکی جفت پا می پرید توو رویات
پاشو اسکل کپسول گاز آوردن
چه میشه کرد، دنیا رو، هی داریم خالی می بندیم
با چش باز اشک می ریزیم، با چش بسته می خندیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
یادمون داده بودن، دخترا بادکنکن، هیشکی یادمون نداد، که چرا می ترکن
یادمون داده بودن پسرا شیرن، کسی یادمون نداد چرا دلگیرن
زیر درخت آلبالو، شادیمون و گم کردیم
گریه به حال خودمون خنده به مردم کردیم
عمو زنجیر باف، چشامون و میبندیم
تو پشت کوه بنداز، ما بازم می خندیم
بخند بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
متن ترانه زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
گاهی باید رفت، تا عمق بی نهایت، آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید ماند، دریک حصار نامرئی پایبند شد
گاهی باید دل بست، به عذاب و درد رنج تنهایی
گاهی باید رفت تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید رفت، تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید سکوت کرد، که سکوت ترانه ای زیباست
که بارها برایت خوانده اند ، گاهی باید غرق شد
در هرآنچه که تورا به خدا نزدیک می کند
بیخیال همه، خوب باش، از روزمرگی شهر دور
آهنگ محبوبمو بذار برام
با صدای بلند ترانشو اشتباه بخون دست از سرم بردار
زیبای لعنتی
متن ترانه نشدیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
من یه خنده م که می خونم، من یه دیوونه ام که می دونم
من صدای گریه ی نسلی شدم، که داره می خنده و داغونه
انقدر اشک واسه نداشته هاش ریخته که عاشق ترنم بارونه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
نسل من با لگد، پدر از خواب پرید
اما باز روز پدر رفت و جوراب خرید
نسلی که سیلی خورد از همه معلماش
اما هیشکی رنگ اشکاشو ندید
ما که بنگی نشدیم، سیخ و سنگی نشدیم
حال ما خوبه همه، ما مافنگی نشدیم
نسل من عاشق پوسترای رنگی بود و
خواب می دید براش هدیه یه ساز آوردن
یکی جفت پا می پرید توو رویات
پاشو اسکل کپسول گاز آوردن
چه میشه کرد، دنیا رو، هی داریم خالی می بندیم
با چش باز اشک می ریزیم، با چش بسته می خندیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
یادمون داده بودن، دخترا بادکنکن، هیشکی یادمون نداد، که چرا می ترکن
یادمون داده بودن پسرا شیرن، کسی یادمون نداد چرا دلگیرن
زیر درخت آلبالو، شادیمون و گم کردیم
گریه به حال خودمون خنده به مردم کردیم
عمو زنجیر باف، چشامون و میبندیم
تو پشت کوه بنداز، ما بازم می خندیم
بخند بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
متن ترانه زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
دست از سرم بردار زیبای لعنتی
گاهی باید رفت، تا عمق بی نهایت، آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید ماند، دریک حصار نامرئی پایبند شد
گاهی باید دل بست، به عذاب و درد رنج تنهایی
گاهی باید رفت تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید رفت، تا عمق بینهایت آزاد بود
گاهی باید دل کند از هرآنچه احساس می کنی زیباست
گاهی باید سکوت کرد، که سکوت ترانه ای زیباست
که بارها برایت خوانده اند ، گاهی باید غرق شد
در هرآنچه که تورا به خدا نزدیک می کند
بیخیال همه، خوب باش، از روزمرگی شهر دور
آهنگ محبوبمو بذار برام
با صدای بلند ترانشو اشتباه بخون دست از سرم بردار
زیبای لعنتی
متن ترانه ایران من
نام تو پر از خاطره هاییست
که صد قرن از حادثه ها و تب ایام گذشتست
سرسبزترین سرخی فردای سپید است
رازی که به پیشانی کوه و دل دشت است
رازی که به پیشانی کوه و دل دشت است …
در فرش و خط و نغمه در شعر و ترانه
فرهنگ و زبان گویش هر کوی و کرانه
در خشت و در آیینه در ترمه و کاشی
شوقیست که تو هستی و ذوقیست که باشی
ایران من ای ریشه ی من برگ و بر من
با نام تو تاریخ پر است از اثر من
ایران من ای عشق من ای دار و ندارم
جان از تو گرفتم به که جز تو بسپارم
از عمق خلیج فارس تا اوج دماوند
تفتان و سرخس و ارس و زاگرس و اروند
هر قوم وطن صف شکن روز مباداست
نام تو خروشانی و آرامش دریاست
ایران من ای ریشه ی من برگ و بر من
با نام تو تاریخ پر است از اثر من
ایران من ای عشق من ای دار و ندارم
جان از تو گرفتم به که جز تو بسپارم
- ★★
- ★★
- ★★
- ★★
- ★★
شما اولین نظر را بنویسید.