خیام

متن ترانه درس علوم

از درسِ علوم جمله بُگریزی بِه/

و اندر سرِ زلفِ دلبر آویزی به/



ز آن پیش که روزگار خونت ریزد/

تو خونِ قنینه در قدح ریزی به/



از آمدن و رفتنِ ما سودی کو؟/

وز بافته ی وجودِ ما پودی کو؟/



در چَنبَرِ چرخ جانِ چندین پاکان/

می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو؟/



از آمدن و رفتنِ ما سودی کو؟/

وز بافته ی وجودِ ما پودی کو؟/



در چَنبَرِ چرخ جانِ چندین پاکان/

می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو؟/



از آمدنم نبود گردون را سود/

وز رفتن من جاه و جلالش نفزود؛/



وز هیچ‌کسی نیز دو گوشم نشنود/

کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود؟/



جامی است که عقل آفرین می‌زندش/

صد بوسه زِ مِهْر بر جَبین می‌زندش؛/



این کوزه‌گر دَهْر چنین جامِ لطیف/

می‌سازد و باز بر زمین می‌زندش